Upadłe miasto Squaitle

Miasto zapomniane od czasów epidemii która zamieniała ludzi w nieumarłych. Niegdyś wioska, później malutkie miasteczko dla uśmiechniętych, gdzie życzliwi byli biedni i bogaci, gdzie stal i złoto mieszały się ze sobą, a klinga miecza nigdy nie przecięła ludzkiej skóry w nieprawe interesy.
Odkąd panuje tu epidemia nieznanego pochodzenia ludzie zaczęli być szarzy, chowają się w prowizorycznych chatkach zbudowanych z drewna i często marzną ogrzewając się w zimne noce przy jednym ognisku. O głodu nie należy wspominać - póki co nie dochodzi do kanibalizmu, ale kto wie jak będzie gdy plony wokół miasta obumierają, a dostawy żywności rzadko docierają?

Krajobraz miasta mnie zadziwił. Myślałem, że nieumarli byli niecodzienni, że to rzecz dla nich niezwykła i że to ewenement, że dlatego wysłano wojska ze stolicy. Jednak, po pewnych oględzinach, zobaczyłem wyniszczające działania chorób podobnych do czarów, które rzucali nekromanccy mistrzowie. Wykorzystałem swój płaszcz jako prowizoryczną maskę, żeby nie wchłonąć drobnoustrojów magicznych, które mogą zareagować z konkretną temperaturą, konkretną magią czy z moją śmiercią. Lepiej jest się ubezpieczyć.
- Ja się udam do generała. Jestem czarodziejem, znam dworskie konwenanse, a i zwyczaje w wojsku polowym mi nie są obce. Możecie zostawić to mi - odszedłem w stronę największego namiotu, czy też budynku, który zawierał karwnorskie barwy., W sercu myślałem o tragedii jednego z naszych żołnierzy, jednak to właśnie ktoś tak wysoko postawiony jak generał powinien wiedzieć, gdzie są najlepsi uzdrowiciele. Nie porucznik, nie pułkownik. Byłem pewien, że generał będzie wiedział, gdzie szukać druida, który specjalizuje się w leczeniu chorób związanych z pograniczem życia i śmierci. W końcu stacjonuje w wiosce, gdzie występowały podobne plagi. Powinien to wiedzieć z czystej prewencji.
Gdy doszedłem w okolice generała, spodziewałem się zastępów żołnierzy ochronnych. Z jednolitą barwą głosu powtarzałem:
- Przybywam w imieniu Svena, legionu z Karwnoru i najemników, którzy oddali swe życia. Chcę się widzieć z generałem - mówiłem cały czas, póki nie dotarłem do właściwej persony.
Liczyłem na spotkanie generała bez żadnego udowodniania swojej wartości. W takim przypadku zareagowałbym kulturalnym skinieniem głowy i nie opuszczałbym jej bez pozwolenia wysoko postawionego wojskowego.
Oby nie był rasistą, chodziło mi po głowie.

-W sumie to nie najgorszy pomysł, jeśli faktycznie znasz się na konwenansach tak dobrze jak mówisz oczywiście. Osobiście wiem to i owo o dworskich zwyczajach, ale moje jedyne doświadczenie o nich pochodzi od mojego kota (nie pytajcie) więc nie sądzę żebym był odpowiedni do tego zadania, nie chce wywołać przez przypadek wojny domowej. Ja postaram się znaleźć jakiegoś druida w trakcie gdy ty będziesz gadać z dowódcą, ostatnie czego nam tu brakuje to nasz towarzysz atakujący żołnierzy przez klątwę tych truposzy.
po pożegnaniu się z moimi druhami wyruszyłem na poszukiwania człowieka który potrafiłby uleczyć Ildarysa.
Okej pomyślmy przez chwilę jeśli chcesz znaleźć książkę to idziesz do biblioteki, idąc tą logiką jeśli chce znaleźć druida to muszę się udać do lasu.
Szybkim krokiem udałem się w stronę najbliższego lasu

The member 'Zixter' has done the following action : Dices roll

---

'd20' : 1

"Kurwa druhu trzymaj się zaraz znajdziemy ci jakąś pomoc nie umieraj mi tu"
Zacząłem chaotycznie biegać  po okolicy poszukując kogokolwiek kto mógłby uratować nowo poznanego przyjaciela. Pękało mi serce kiedy widziałem ból w jego oczach, nie ważne co byłem zdeterminowany aby znaleźć dla niego pomoc nawet jeśli oznaczałoby to że narażę się na niebezpieczeństwo.
"Przysięgam na moją łysą pałę że ten mężczyzna przeżyje dzisiejszy dzień, więc Bogowie możecie się iść pierdolić nie dostaniecie go dzisiaj"

The member 'Zixter' has done the following action : Dices roll

---

'd20' : 20