Jorge Monslave i Léonard Choquet eskortują karawanę

Byliście tutaj nowi. Nietutejsi. Wasze przybycie przyciągnęło wzrok przesiadujących w karczmie najemników, wyglądających jak typowe zbiry, strażników miejskich przepijających swój żołd, czy zwykłych lokalnych moczymordów. Karczmarz również mierzy was wzrokiem, dokładnie i oceniająco. Do Karwnoru przybywa wielu śmiałków ze wszystkich zakątków świata. A śmiałkowie-cudzoziemcy często oznaczają kłopoty. Po chwili jednak biesiadnicy wracają do swoich trunków i kart, a karczmarz kontynuuje polerowanie kufli.

Znajdujecie się teraz pośrodku wielkiej karczmy. Przez niespecjalnie duże i z dawna niemyte okna przedostaje się niewiele światła, równie niewiele zapewniają go nieliczne palące się świece. Dostrzegacie rozległy szynkwas pod lewą ścianą budynku, oraz kilkanaście prostych stolików, choć wiele z nich skrywa zupełny mrok. Na wprost od was znajduje się znacznej wielkości tablica z ogłoszeniami.

Ignoruje zimne powitanie lokalnych miernot i szybkim krokiem kieruje się do tablicy ogłoszeń. Lustruje wywieszone zadania i z bólem w sercu uświadamiam sobie że żadne z nich nie opiera się na ratowaniu niewiast czy też chociażby golnięciu beczki przedniego wina. Zrezygnowany sięgam po pierwsze lepsze ogłoszenie. "Eskorta handlarza", -może handluje winem-, mówię głośno sam do siebie. Sięgam po ogłoszenie i pociągam za róg kartki gdy nagle poczułem czyjąś obecność. Bardzo blisko mnie stał mężczyzna z dziwaczną bródką i strojem, przypominającym mi zbyt wysublimowany abażur, który zakupiła 70 letnia szlachcianka z zbyt dużym portfelem i z brakiem jakiejkolwiek większego celu w życiu. Zauważyłem również że nieznajomy trzyma drugi róg ogłoszenia o eskorcie. Co ciekawsze, róg ten ociekał dziwaczną lepką substancją...

Proszę proszę proszę, co za niezwykły przypadek najwidoczniej przeznaczenie chciało abyśmy się tutaj spotkali, pozwoli drogi waćpan że się Przestawię Leonard Crochet, slime, kolekcjoner, i poszukiwacz przygód,
Mężczyzna pokłonił się przed orkiem
wiem że na to nie wyglądam ale jestem wyjątkowo młodym podróżnikiem więc nie posiadam siły czy doświadczenia wojowników takich jak ty mój przyjacielu miałem nadzieję biorąc to zlecenie że nie będę musiał eskortować tej menażerii kupców sam, i proszę oto jesteś jak dar zesłany od Bogów
Facet z bródką zawiesił się na szyi wielkiego awanturnika
Będę z tobą szczery koleszko, w walce nie jestem czempionem, żule śpiące w rowach dookoła tego miasta mogłyby mnie pobić z lekko dozą szczęścia, aczkolwiek posiadam wiele innych przydatnych umiejętności z których na pewno mógłbyś skorzystać. Więc co powiesz na to, dostaje powiedzmy 1/5 z wynagrodzenia i cały rynsztunek jaki znajdziemy po drodze, pasuje? Mrugnij jeśli tak.
Wędrowiec mrugnął ze zdziwienia
perfekcyjnie wiedziałem że się jakoś dogadamy a teraz choć przyjacielu, przygoda na nas czeka!
Krzyknął slime po czym wyrwał z rąk Jorga kartkę i zaczął kierować się w stronę karczmarza
Panie prowadzący, my tu w sprawie roboty
Kładzie kartkę na ladzie i uderza dwa razy

Karczmarz przerwał polerowanie kufla i spojrzał na ciebie raz jeszcze, być może dochodząc do wniosku że był zbyt pobłażliwy przy pierwszej ocenie. Kilka par oczu najbliższych szynkwasowi też zwróciło się w twoim kierunku.

Nie spuszczając cię z oczu odłożył kufel i ścierkę, wytarł dłoń i powoli sięgnął po kartkę. Obrócił ją parę razy w dłoniach, zanim ogarnął, z której strony należy ją czytać, podukał coś pod nosem.

Panowie się zgłoszą do starego Johana. - Mruknął karczmarz, oddając kartkę i nie spuszczając cię z oczu.

To cudzoziemiec, Kaldornijczyk, ale ma swój składzik i małe biuro w Kantorze Wielkim, tam się powinien kręcić o tej porze. Kantor trudno przeoczyć, jak wyjdą waszmościowie na zewnątrz na Plac Główny to zaraz obok ratusza będzie ten wielki budynek z symbolem gildii kupieckiej nad bramą. Na pewno traficie. - rzekł wracając do kufla i ścierki.

Dziękuje gorliwię za tą informację, Dobrodzieju- mówię kłaniając się nisko przed Karczmarzem. Nie czekając na jego odpowiedź, odwracam się od niego i szybkim krokiem maszeruje do wyjścia.  Po otworzeniu drzwi biorę potężny wdech jakoby próbując pochłonąć jak najwięcej powietrza, którego tak bardzo brakowało w dusznej tawernie. Kątem oka zauważyłem że dziwaczny nieznajomy również opuścił gospodę. Na imię mi Jorge Monslave mówię do dziwaka patrząc się w stronę horyzontu.Teraz to imię nic Panu nie mówi, ale pewnego dnia wszystkie łotry tego świata będą wymawiać je z zgrozą- kieruje swą dłoń w powietrzę i prężę muskuły - Bo widzi Pan, tak sie składa Panie Choquet ŻE JA MAM MARZENIE - wyszczerzyłem się szeroko - marzenie by każdy zbrodniarz, każdy złodziej, każdy morderca i gwałciciel poznał smak moich żelaznych pięści - wykonałem parę silnych ciosów w powietrzę, ludzie zaczęli się przyglądać z zaciekawieniem - Dziś ci ludzie patrzą się na mnie z rozbawieniem, zdziwieniem i niedowierzaniem, ale kiedyś klnę się na wszystkich znanych mi Bogów, kiedyś nadejdzie dzień, gdy ten sam tłum będzie zdzierał swoje gardło wykrzykując moje imię w podziwie, nie szyderze   - wykrzyczałem to wszystko podczas wspinania się na dach karczmy. Gdy dotarłem na szczyt, na dole widziałem Leona i dość liczną grupkę ludzi. Zaczęli krzyczeć - Nie skacz, każde życie ma sens!
-Zrób beczkę!
-Cisza- wrzasnąłem - Przemowę robię - szybko odchrząknąłem - Przechodząc do sedna sprawy - wpatrywałem się prosto w oczy Choqueta - Jako człowiek wielkiej sprawy, w mojej wesołej kompanii nie ma miejsca dla zarobkowiczów, nie ma miejsca dla ludzi bez skrupułów ani tych którzy dryfują przez życie bez celu - z zadowoleniem zauważam że słońce ułożyło się idealnie za moimi plecami, przykrywając w ten sposób cały rynek i tłum - U mojego boku będą tylko ci o wielkich ideałach, o wielkim sercu i przede wszystkim o WIELKICH MARZENIACH - wskazałem palcem na nieznajomego z karczmy -Czy ty Leonardzie Choquecie, czy masz M A R Z E N I E, czy jesteś może kolejnym pozbawionym celu i godności rozbitkiem na tej przechłoniętej złem planecie?!

Nie byłem gotowy na dzisiejszy dzień.
Pomyślał Leonard, to co zobaczył odebrało mu mowę, mógł tylko wpatrywać się z otwartą buzia na to co robi wielki ork.
C-co jest z tym gościem nie tak.... wiedziałem że był zbyt cichy, ta wielka Łysa małpa tylko czekała żeby pokazać że nie ma piątej klepki. Najgorsze jest to że nie ma szans abym sam wykonał to zlecenie, więc będę musiał się trzymać blisko tego frajera. Ale trudno to tylko jedno zadanie potem tylko zaabsorbować jakiś dobry ekwipunek, i będę mógł szpanować wśród wszystkich huhuhu a zwłaszcza wśród panienek
Czerwony glut zaczął spływać z nosa slima
Tak zostać kolekcjonerem potężnych broni, i kobiecego dziewictwa, oto moje marzenie. Ale jeśli mu to powiem to w najlepszym scenariuszu skończę w kraterze ubrudzonym moimi wnętrznościami. No nic trzeba będzie odstawić szopke
Dwulicowa szelma wytarła ubrudzone czerwonym glutem usta, i skoczyła na najbliższy pusty wózek, szczęście chciało że promień słońca władnie przebił się przez chmury i spadł na niego jak pojedynczy reflektor oświetlający aktora, wiatr zaczął ruszać jego peleryną a pobliski grajek zaczął grać epicką melodie
Hahaha... Dobrze się złożyło mój drogi Jorgu albowiem przed tobą stoi wielki poszukiwacz przygód i bohater ludu ehhhhh.... Florydi!
Skłamał bez skrupułów
Pogromca bandytów (i ich cennego ekwipunku ) wyzwoliciel dam w opresji (i ich majteczek) i niszczyciel potworów (jeśli mają dobry loot) LEONARD CHOQUET!
Rzucił półprawde
A teraz zeskakuj z tego dachu przyjacielu idziemy pomoc naszym kochanym obywatelom w potrzebie (którzy dzięki Bogu należą do jednego procenta tej zapyziałej wsi)
Kończąc zeskoczyl z powozu i pobiegł w kierunku budowli wskazanej przez barmana

Hmm... Dobrze - powiedziałem nieprzekonany. No nic, przekonam się jakim człowiekiem jest w akcji. Poczekaj na mnie! - krzyklem zeskakując na ziemie i ruszając w drogę.

Zwijacie się spod karczmy w samą porę, tuż przed przybyciem straży miejskiej, której uwagę zwróciło nagłe zbiegowisko. Gdyby wasze ekscesy potrwały trochę dłużej - być może mielibyście problemy przez zakłócanie porządku. Niemniej mieszczanie przywykli do podobnych zjawisk, w końcu Karwnor pełen był cudzoziemców i dziwaków, toteż zaraz wrócili do swoich codziennych zajęć.
Meandrując pośród rozlicznych stoisk, wozów, bazarów i ruchomych sklepów wypełniających o tej porze dnia Plac Główny, zauważacie wieżę ratusza. Sugerując się wskazówkami karczmarza kierujecie się w jego stronę, jednak na tym etapie spostrzeżenie celu nie stanowi już problemu.
Kantor Wielki Wolnego Miasta Karwnor zaiste jest wielki. Jego czteropiętrowa, zwieńczona zdobnym gzymsem murowana konstrukcja pokryta jest czystym, białym tynkiem. Ściany piętrowe, wsparte na parterowych arkadach, wypełnione są licznymi oknami. Nad zbrojonymi drzwiami góruje godło Karwnoru. Zauważacie liczne patrole straży miejskiej - nie dziwota, ponieważ Kantor, obok Banku Kupieckiego i Giełdy, jest jednym z głównych ośrodków handlu i przepływów finansowych w mieście. To tutaj swoje biura rachunkowe i kantory mają kupcy z Gildii, tutaj interesy załatwiają cudzoziemcy i dobijają targu kupcy z całego świata. Do lewego skrzydła budynku przylegają sukiennice, w których budynku znajdują się też miejskie wagi. Wy kierujecie się w kierunku prawego skrzydła - do którego przylegają należące do Kantoru składy i magazyny. Zwykle o tej porze nie ma przy składach dużego ruchu. O tej porze większość kupców jest już w drodze na swojej kolejnej handlowej wyprawie, lub przy swoich straganach i sklepach, korzystając z godzin miejskiego szczytu. Ale nie wszyscy. Zauważacie pod jednym ze składów zaprzężony wóz, na nim woźnicę i krzątającego się tu i ówdzie, chyba sprawdzającego ładunek kupca. Odziany w fioletowo-białą tunikę nerwowo rozglądał się wokół klnąc pod nosem.

Slime gwizdnął
Nieźle się musiał architekt, który ten cały budynek projektował dorobić.
Wtem ujrzał on nerwowego mężczyznę, który wydał się mu podobny do opisu kupca szukającego eskorty. 
Okej olbrzymie widzisz tego gościa w fioletowej sukience, ten facet to chyba nasz pracodawca więc musisz pamiętać o kilku rzeczach. Wiem, że głównie chodzi nam o poskramianie zła i tym podobnych maszkaronów ale jeśli nie będziemy mieć pieniędzy na ekwipunek i jedzenie to nici z całego pomysłu, najpierw musimy pomóc sobie, aby ratować innych, a żeby z tego wyżyć, to najpierw musimy umieć się sprzedać. Musimy wyglądać groźnie, ale tylko trochę, żeby nie wyjść na zbirów, przydałoby się też uśmiechać, ale nie za dużo, bo uzna, że jesteśmy niekompetentni, więc uważaj ze suszeniem ząbków. Jesteś w stanie to zrobić? Bo pamiętaj dobre pierwsze wrażenie, robi się tylko raz, a musisz przyznać, że pomimo że nie jest potrzebny to jakiś bonus do standardowego wynagrodzenia, byłby mile widziany, co nie?
Zapytał szeptem

Patrzę się na Choqueta z obrzydzeniem - Tak, było by to dla nas bardzo korzystne - sięgam po piwa do plecaka - Ale ton twej wypowiedzi sugeruje że masz mnie za co najmniej ułomnego, co urąga mej reputacji - wyjmuje dwa cienkie piwa i podchodzę do kupca. Wymuszam uśmiech i wykorzystuje wszystkie swe siły w wyjściu na charyzmatyczną i godną zaufania osobę. - Leonardzie spójrz na tego biedaka! Toż to ten kupiec, który pogwałcony przez los w ciemnej i zawszonej tawernie wyraził swój krzyk rozpaczy na listku papieru. Myśmy są jak anioły stróże które spadły w najczarniejszej godzinie by ratować duszę tego biedaka - wziąłem teatralny dech, upewniając się że kupiec usłyszy każde słowo -Och zobacz, ten nieszczęśliwiec odziany jest w purpurę i biel, oba to kolory są dobrobytu i szczęścia, lecz spójrz! Twarz jego splamiona jest wściekłą czerwienią! A czerwień oznacza złość, szczególnie na twarzy. - szybkim ruchem podchodzę do zdziwionego handlarza i przystawiam mu butelkę cienkiego piwa do ust -Pij dziecię pij! To ambrozja, napój bogów! To prezent od niebios - skończyłem. Ku mojemu zawodowi cała moja publika, to jest kupiec, woźnica i Leonard, zamiast podziwu miała na twarzy wypisane zaledwie zdziwienie. To jeszcze mnie nie skreśla, być może są zszokowani płynnością i delikatnością moich słów

Kupiec stanął dęba, a woźnica odwrócił się na koźle powozu. Popatrzyli najpierw na ciebie, potem zmieszanym wzrokiem na pół-orka.

------

Kupiec jest w wyraźniej potrzebie i może przyjąć z wdzięcznością gest dobrej woli i wsparcia. Rzut łatwy na empatię.

1

The member 'Nokhalion' has done the following action : Dices roll

---

'd20' : 18, 11, 8

Kupiec, zauważywszy, że nie jesteście jakimiś szaleńcami o podejrzanych intencjach, rozluźnił się, odetchnął z ulgą i przyjął zbawienny napój.

Och, panowie do eskorty, z ogłoszenia? Bogom niech będą dzięki, zaprawdę, z nieba mi spadacie. Już się mieliśmy zabierać na własną rękę. A wy nie dość, że się zjawiacie w samą porę, to jeszcze napitkiem częstujecie, dzięki wam po stokroć!

Starszy mężczyzna wychylił kilka solidnych łyków piwa, po czym rękawem starł pianę z siwej brody.

Dobrze panowie, czas nagli, to przejdę do rzeczy. Nazywam się Johan z Dovryboru w Kaldornie, tam też będziemy zmierzać. A na wozie siedzi Jaksa, mój pachołek. Raczej małomówny.

Kupiec wziął kolejny haust zbawiennego napoju

Z tutejszego portu mamy przewieźć kilka beczek ryb, a także zapas... -Kupiec zająknął się i zakrztusił, najpewniej od piwa- Zapas narzędzi. Dovrybor to sporej wielkości wieś, a w zasadzie królewskie latyfundia. Zbyt wielu rzemieślników tam nie uświadczysz, więc import z Karwnoru i sprzedaż na miejscu to dobry interes.

Johan przerwał, rozglądając się na boki.

Ale jak panowie podejrzewają, to nie wszystko, bo nie brałbym przeca eskorty na taką banalną podróż. To rzut kamieniem stąd, ledwie tuzin stajań Traktem Kaldornijskim. Niestety, jak to często w zawodzie kupca bywa, narobiłem sobie wrogów. Kilka nietrafionych inwestycji, kilka prawnych naciągnięć i kruczków, parę zbyt ostrych słów, no i teraz mam kilku... nieprzychylnych rajców na głowie. Szczególnie tą starą gnidę Venzlava. To zgrzybiały dureń, któremu do bandyterki bliżej niż do uczciwych interesów. W dodatku lichwiarz i złamany chuj. Też jest Kaldornijczykiem, i z pewnością dostrzegł, ile można zarobić na podobnych wymianach. Sam nie miał dość dobrego nosa do interesów żeby taką okazję wyczuć, ale żeby ją przejąć - o, do tego jest jak najbardziej zdolny. Od dawna próbuje mnie wygryźć z interesów, i jestem pewien, że będzie gotów choćby i nasłać na mnie swoich zbirów jak tylko opuszczę Karwnor. Stąd wynajmuję panów. Co do zapłaty zaś - oferuję 50 admieńskich marek. Łącznie, za całą eskortę - a panowie się podzielą. Co panowie na to?

Po tym co odjebałeś pod karczmą nie masz prawa oczekiwać, że będę cię uważać za wielkiego biznesmena.
Pomyślał Choquet, po czym zwrócił się do kupca. 
Te warunki są jak najbardziej dopuszczalne, nie musi się obawiać z nami, nic Panu nie grozi. Spuszczanie łomotu bandytom to nasz chleb powszedni.
Slime ukłonił się 
Tak jak już wspomniał ten tutaj olbrzym nazywam się Leonard Choquet, a do niego możesz się zwracać Jorge Monslave, i cieszymy się oznajmić że jesteśmy do Pana dyspozycji

No to świetnie, panowie. - kupiec klasnął w dłonie odwracając się w stronę wozu.

To co, komu w drogę - temu czas. Wsiadajcie na wóz.

Johan wskoczył na tył załadowanego do granic możliwości wozu. Wskakując za nim słyszycie metalowy chrzęst wspomnianych przez kupca narzędzi, umieszczonych w skrzyniach na samym dnie wozu. Siadacie na przykrywających je workach zboża i opieracie się o beczki ryb. Na znak kupca Jaksa strzelił lejcami i dwa zaprzęgnięte w wóz gniadosze ruszyły naprzód. Gdy pojazd przetaczał się przez główną ulicę wielkiego miasta Johan co chwilę rozglądał się wokół, jakby upatrując szpiegów. Klął co chwilę pod nosem, aż do momentu gdy zaprzęg przekroczył Bramę Wschodnią.

Wyjeżdżając poza miejskie mury zostaliście przywitani przez zewnętrzny świat pięknym krajobrazem. Wąskie uliczki i stłoczone, wysokie kamienice zastąpił widok agrarnej sielanki. Architektura zmieniła się z kamienno-szachulcowej na wyłącznie drewnianą, pomijając kilka kamiennych strażnic czy to lokalnych sił porządkowych, czy to straży granicznej i celników. Przemieszczając się wybrukowanym Traktem Kaldornijskim, prowadzącym prosto do stolicy Kaldornu - Sargoboru, podziwiacie urodzajne pola, pełne o tej porze roku zbóż, oraz barwne od owoców sady. Zdobione w folklorystyczne kolory sadyby co zamożniejszych chłopów cieszą oczy. Obszary rolnicze otaczane są przez wielki Las Karwnorski.

Johan rozejrzał się jeszcze raz po okolicy. Na Trakcie na razie było pusto. Kupiec dał znak woźnicy, który skręcił z Traktu na ubitą, polną drogę. Wóz zatrzeszczał i zaklekotał na wybojach.

Wybaczcie panowie, żem wam wcześniej nie powiedział, ale musimy zboczyć z głównego traktu. Nadłożymy trochę drogi przejeżdżając przez karwnorską puszczę. Nie udało mi się wprawdzie zobaczyć w mieście ani po drodze żadnych ludzi Venzlava, ale ten człowiek ma wszędzie swoje macki. Na pewno wie, że wyruszyliśmy. I na pewno wie gdzie. Do puszczy kupcy nie ciągną, bo łatwo tam na jakieś niebezpieczeństwo wpaść, dziką bestię czy inną stworę, ale siepacze z miasta na pewno nie wpadną na to, żeśmy z drogi zboczyli. Za kilka stajań przekroczymy granicę. Przy okazji ominiemy pograniczników i ich absurdalne cła.

Kupiec spojrzał z powagą na leśną gęstwinę, która zaczęła was otaczać. Gdy ogarnął was cień liściastych koron, Johan sięgnął do jednego z zakamarków i wyciągnął z niego naciągniętą kuszę. Kołczan bełtów przerzucił przez ramię. Jaksa wyciągnął też swoją spod kozła na którym siedział i położył ją sobie na kolanach.

Bądźcie panowie czujni. W tym lesie na bandytów nie trafimy, bo zwykle nie ma tu kogo napadać. Ale ta puszcza rządzi się swoimi prawami. Tutaj nie jest bezpiecznie.

Spokojnie przyjacielu jesteśmy profesjonalistami.
Powiedział Leon po czym wskazał na Jorge 
Pozatym kto normalny ryzykowałby atakowanie wozu który jest pilnowany przez takiego goryla, ludzie mają zdrowy rozsądek a zwierzęta instynkt samozachowaczy.
Usmiechnal się po czym puścił w jego stronę oczko
A jeżeli ci mało to chętnie pochwale się moja specjalizacją w dziedzinie polimorfii, i zmienię się w jakiegos groźnego maszkarona, oczywiście za to będzie potrzebny jakiś mały bonus do wynagrodzenia .
Wybuchnął śmiechem
Taki żarcik przyjacielu, no, chyba że faktycznie cię to uspokoi, to możemy się potargować
Po chwili,  zamilkł po czym z poważną miną zapytał
Tak z ciekawości, skąd ta twoja paranoja względem tego całego Venzlava? Znaczy wiem, że ludzie to czasami gorzej od diabłów, ale z tego co mówisz, to wydaje mi się, że miałeś z nim jakieś bardziej osobiste zatarczki. Nie chcę naciskać, ale każda informacja przyda nam się jeśli mamy cie przed nim ochronić

Widzisz pan, panie Leonardzie -westchnął Johan

Kupczenie to wcale nie taki spokojny zawód jakby się wielu poszukiwaczom przygód zdawało. Wbrew pozorom każdy, kto w przeciwieństwie do zwykłych miejskich sklepikarzy trudni się handlem, mocno nadstawia karku. Bandyci i renegaci to jedna sprawa, ale nie zapominajmy o różnej maści wewnętrznych konfliktach, sporach, klikach i grupach interesu. Przeciwko tym pierwszym mamy po swojej stronie prawo i organy władzy. Z tymi drugimi gorzej, bo prawo i władzę mają pod sobą.

Kupiec westchnął raz jeszcze, po czym sięgnął po bukłak wody i wypił kilka łyków. Starł pot z czoła.

Venzlav to właśnie jeden z tych drugich. Jest grubą rybą w Karwnorze, rajcą z dużymi wpływami w  Radzie Miejskiej. Sami nawet nie zdajecie sobie sprawy, kogo on potrafi przekupić albo kogo i jak zastraszyć. Kupcem jest miernym, ale ma nosa do cudzych interesów. Przejmuje je i zarabia na nich - a jak nie umie ich prowadzić, to je sprzedaje. Co chwilę łamie prawo, ale zwykle udaje mu się to szybko zakamuflować. A to pogrozi śledczemu z ratusza, a to przekupi kapitana straży, a to jedynemu świadkowi przydarzy się niespodziewany i nieszczęśliwy wypadek. A jak nie zakamufluje, to tak potrafi naginać te wszystkie paragrafy i kruczki, że wychodzi na jego.

I ja, proszę ja ciebie, się temu Venzlavowi postawiłem. Co on do mnie ma, się spytacie. A no, odkryłem, ile można zarobić na handlu w tej części Kaldornu do której zmierzamy. Niewielu kupców ryzykowało rozpoczęcie interesów w tamtych regionach, bo jak panowie pewnie wiedzą, to praktycznie strefa wojny. Elfy z Ellaneth co i rusz napadają i plądrują tamte okolice, a król siedzi bezczynnie w Sargoborze i nie potrafi szczelnie osłonić granicy. Wojsk ledwo co ściąga do obrony, a jak już jakieś hufce tam zawędrują, to zamiast chłopów bronić sami na nich napadają, bo to, że królewski skarb zalega z żołdami dla prowincjonalnych garnizonów to też każdy wie. Venzlav także i do tego interesu nie miał nosa, do czasu aż ja nie zacząłem na nim zarabiać. Teraz chce go przejąć i tyle.

Po uzyskaniu odpowiedzi na pytanie, Leonard skupia wszystkie swoje zmysły na otoczeniu starają się wyczuc czy w pobliżu nie czai się jakiś zblokany zwierz, lub gorzej, człek czychajacy na ich życie

The member 'Zixter' has done the following action : Dices roll

---

'd20' : 4, 14, 15

Wytężasz zmysły wykorzystując umiejętność wyczuwania. Udaje ci się skupić na tyle, by w porę wyczuć ewentualne niebezpieczeństwo.

Znudzony błądziłem oczyma po puszczy. Niestety, dzikie bestie i inne stwory, obiecane wcześniej przez Johana, nie chciały się ukazać. Zwróciłem oczy na kompanów mej podróży. Leonard siedział nienaturalnie wyprostowany, twarz miał spiętą, a oczy jego biegały od krzaka do krzaka. Biedak - pomyślałem. Moja pierwsza podróż wozem również nie była przyjemnym doświadczeniem. W celu nawiązania rozmowy zapytałem Jonaha -Ładna Kusza, Zleceniodawco. Czy zasmakowała kiedyś ludzkiej czy też może demonicznej krwi?  

A, ona? kupiec zaśmiał się potrząsając bronią w dłoniach

Ona była ze mną na każdej wyprawie. Pewnie, nie raz i nie dwa zdarzyło mi się jej używać. Zwykle gdy w mniej spokojnych krainach wilcy lub inne stwory zbyt blisko podchodziły do mojej własności. A raz zwykłych banitów postraszyłem, co to myśleli że na jakąś fajtłapę napadli, że z nożem w ręku mnie zastraszą, a ja im przed nosy wyciągam napiętą kuszę, aż w gacie narobili...

Kupiec przerwał. Spojrzał dalej na drogę.

Oho, przed nami granica. Widzicie tę rzeczkę, co przecina drogę przed nami? Nazywa się Iskra. Za nią będziemy już w Kaldornie.

Wóz wpadł w bród płytkiego i dość leniwego potoku. Jaksa strzelił lejcami ponaglając konie, by wyjechać z wyżłobionego przez wodę koryta, w końcu powóz wtoczył się znów na drogę przy metalowym zgrzycie.

Przekroczenie granicy uspokoiło nerwy Johana. Dla oderwania się od męczącej czujności zaczął opowiadać, jak to mają podróżni kupcy w zwyczaju. Opowiadał o tym jak dochodowym jest kupno wyrobów rzemieślniczych z Karwnoru i ich sprzedaż w słabo uprzemysłowionym Kaldornie, jak to łatwo jest importować z Kaldornu drewno i zboże, by to pierwsze z zyskiem sprzedawać Karwnorskim stoczniom, a drugie w porcie na eksport, skąd trafia ono potem do południowych, górskich krain. Mówił, jak to teraz ciężko mają ludzie w jego rodzinnych stronach, jak to nękają ich to elfy, to własne wojsko, jak chłopi sami muszą organizować swoją ochronę i jak bardzo nie podoba się to nikomu, a zwłaszcza władzy w Sargoborze. Tradycyjnie też narzekał na dzisiejszą młodzież, co to tak ze światem nie obyta, że na mapie myli Wolne Miasto Karwnor z Królestwem Kaldornu.

Wesołe opowiastki przerwał Léonard Choquet, który wytężając zmysły i czuwając przez całą drogę, zerwał się nagle i odruchowo. Wyczuł coś niebezpiecznego, ale nie zdążył nawet się zająknąć.

Z chaszczy, z hukiem i przeszywającym las rykiem, łamiąc niżej wiszące gałęzie, wypadł na drogę tuż przed wami gigantyczny zwierz. Zwierz, czy może potwór? Był to wielki odyniec, największy jakiego do tej pory widzieliście.

Dzik ten w kłębie ma i ze dwa sążnie, pokryty jest grubą skórą i futrem, a z ryja wystają mu dwie pary silnych kłów. Stoicie tak przez ułamek sekundy, który jednak zdaje się dłużyć w nieskończoność. Wieprz stoi na środku drogi wyprężony, swoimi małymi, przekrwionymi oczami jakby lustrując przeciwników jakich napotkał, dysząc. Być może jest tak samo zaskoczony, jak wy.

-----

Obaj wykonujecie rzut na inicjatywę (1d - liczba zwinności)

Inicjatywa przeciwnika: 3, Johan i Jaksa na końcu

Wielki Odyniec
PŻ: 18/18
Atak: 6
Obrona: 4 (+1 przeciw broni obuchowej i łukom)
Ze względu na swoje rozmiary Odyniec jest mało zwinny i zwrotny. Nie może unikać ciosów.

Time to make the fucking donuts

The member 'Zixter' has done the following action : Dices roll

---

'2' : 1