Las Karwnorski

Geresh
Twój młot uderzał mocno, jednak niedostatecznie - wszystko zależy od tego, czy chcesz Manfrediemu dać kawałek rudy, który jest trudny i który można upchnąć do butelki po typowym alkoholu. Czy chcesz, czy nie - zbiłeś całą wystającą rudę, a do penetracji potrzebujesz jakiegoś bolca. Wygląda na to, że to maksimum, ile możesz wyciągnąć.

Astam
Pokłoniłeś się przed potężną bestią. Jej wzrok był zarówno groźny, jak i zmęczony. Kiedy zobaczył zawiniątko, jego oczy zaszkliły się. Podszedł do ciebie, by powąchać noworodka.
- To na nic, on nie rozumie mowy ludzkiej - usłyszałeś za sobą głos. W tafli kałuży zobaczyłeś odbicie mężczyzny... Jednak on miał rogi - oraz krzywe nogi. Chodził bez zwierzchniego ubrania, a do pasa miał przytwierdzone sakiewki, które wyglądały na obszernie wypełnione. Z jednej z nich wyciągnął przedmiot - wyglądał na nóż, jednak satyr - bo mogłeś się spodziewać, że takie imię nosi jego rasa - przystawił ten przedmiot do ust i zaczął wygrywać piszczącą melodię.
Dźwięki wychodzące z fletu wydawały się silnie oddziaływać na tygrysa, jakby dopiero teraz usłyszał to, co mu powiedziałeś. Zaczął ronić łzy i rzucił się na ciebie z impetem. Polizał cię po pysku.
- Jest ci wdzięczny za to, że chciałeś obronić jego partnerkę i syna. Na imię ma Brutal, jakiś czas temu uciekł z cyrku, a tu spotkał Leilę, a ona... Właściwie, ona chyba uciekła kłusownikom, żyliśmy tu przez jakiś czas. To był ich drugi miot. Ja także ci dziękuję, że przyniosłeś tu syna Leili. Czy możesz nam zdradzić, gdzie jest jej ciało? Chcemy, by spoczęła ze swoim dzieckiem - satyr podszedł do ciebie i pomógł ci wstawać. Wydawał się być równo poruszony, co Brutal, jednak nie chciał dać tego po sobie poznać.

-No nic, jutro też jest dzień- Westchnąłem i dałem znać Aviomarinowi że pora wyruszać.

- Przybyłem do tego lasu ze swoimi dwoma kompanami w celu znalezienia tygrysicy. Mieliśmy ją przyprowadzić do cyrku z którego uciekła. Sprawy potoczyły się inaczej, pierw walczyliśmy z niedźwiedziem, później z królem lasu. Później ją spotkaliśmy, była cała poraniona i słaba, sami nie wiedzieliśmy co ją zaatakowało. Potem zaczęła rodzić i niestety tutaj jestem. Przybyłem szukać godnego miejsca dla pochówku jej potomka. Moi towarzysze zabrali ją do cyrku. Ja wolałem się oddzielić, nie do końca popierałem tego co robią - Odpowiedziałem nieznajomemu.

- Jednakże to dobzi ludzie. Jeśli zdążymy, możemy ich zatrzymać nim wyjdą z lasu - Dodałem znów.

Geresh
Andromalius na chwilę zniknął i nie odpowiadał na twoje słowa. Chyba poszedł za potrzebą - niemniej, musiałeś poczekać. Ta tygrysica jest całkiem spora.

Astam
Satyr słuchał twoich słów - wydawał się być zdziwiony każdym elementem.
- To niesamowite... Jak pewnie się domyślasz, ja, jako dziecię natury - mówiąc to, zaprezentował mięśnie i zdrowe ciało - nie popieram zabijania zwierząt. Jednak... Zabiliście Króla Lasu. Ta bestia żyła tu od lat, to naprawdę imponujące. On robił dla lasu rzeczy gorsze, niż zabicie niedźwiedzia czy dwóch... Interesuje mnie także to, że tak naprawdę przybyliście tu po niego - wskazał na tygrysa śnieżnego, którego nazwał Brutalem. Teraz wydawał się większy od tygrysicy, może nawet gabarytów Króla Lasu. Przytulał się do czterech małych tygrysków i lizał je w smutku.
Satyr zagrał pieśń, a Brutal zrzucił z siebie kocięta, wszystkie wylądowały na czterech łapach i zaczęły łasić się do martwego brata w geście pożegnania. Satyr przestał grać, a Brutal podszedł do ciebie, wystawiając się, jakby chciał, żebyś na nim usiadł. Satyr zniknął na chwilę.
Brutal traktował cię nie jak wroga, a jak przyjaciela. Naprawdę mu zależało, żebyś na niego wskoczył - satyr po chwili wrócił.
- Nazywam się Flutio. Powinniśmy dogonić twoich przyjaciół. Opowiem ci parę ważnych rzeczy, kiedy już będziemy w drodze.

///rollujesz 1d20, jak mija podróż, jeżeli wsiądziesz///

Tymczasem w lesie...
-Pomóż mi kuuurwaa!- Krzyknąłem do Aviomarina próbując ciągnąć ciało wielkiego kota.

- Dobra Fiuto, wskoczę na tygrysa i lecimy - Powiedziałem, uśmiechając się. Dawno się nie śmiałem.
Wskoczyłem na tygrysa, kierując ich w stronę skąd przybyłem.
- Nim ruszymy, ukryj maluchy. Moje serce pęknie jeszcze bardziej, jeśli coś się im stanie- Powiedziałem do brutala.

The member '@Astam' has done the following action : Dices roll

---

'd20' : 8

-Ok skonczyłem- mówie do Geresha -Ty bierz za przód, ja biore tył - niestety nie mówiłem teraz o zabawie z wiejską dziewką, a o niesieniu zwłok pięknego zwierzęcia

Geresh, Andromalius
Byłeś zbyt osłabiony, żeby ciągnąć zwierzę. Chyba lepiej poczekać na towarzysza - odpowiedział po chwili wulgarnym żartem, jednak nie tak złym, by krasnoluda to chociaż rozbawiło. Był to dobry moment na pojawienie się, bo Geresh miał już proponować skórę mantykory do podtarcia się. W każdym razie, wzięliście tygrysa i zaczęliście opuszczać las.

///w następnym poście opuszczacie las///

Astam
Brutal zamruczał coś w odpowiedzi, jednak ruszył zaraz po tym, kiedy Flutio wszedł na jego grzbiet. Nie poruszaliście się za szybko, pewnie tygrys był dalej rozstrojony po stracie.
- Dzieciaki same się schowają. Ten las należy teraz do Brutala - ich ojca. Jedynym zagrożeniem była ta mantykora... To ona zatruła ciało Leili. Jej dziecko wahało się na skraju śmierci przez parę ostatnich dni, teraz to się skończyło, a Brutal i młode mogą zacząć żałobę. Jestem zielarzem i medykiem, a nie mogłem jej pomóc... To było takie frustrujące. Cieszę się, że próbowaliście jej pomóc, jednak teraz to kolej naszej rodziny, żeby się odwdzięczyć - skakaliście dosyć wolno, jednak szło wam całkiem sprawnie. Pytanie O co chodzi z tym odwdzięczeniem się? szumiało w twojej głowie.

///teraz masz 8, a rzucasz, póki suma wyników nie będzie wynosić 20///

- A tam fiuto pierdolisz kocopoły, nie chcę nic w zamian. Pomogłem, bo mam wrażliwe serce - Powiedziałem swojemu nowo poznanemu kumplowi. Jednocześnie trzymając się coraz mocniej tygrysa.

The member '@Astam' has done the following action : Dices roll

---

'd20' : 5

Trzymając się mocniej mojego wierzchowca, próbuje dotrzeć do moich kompanów

The member '@Astam' has done the following action : Dices roll

---

'd20' : 17

Andromalius, Geresh
Niosąc tygrysa i zbliżając się do wyjścia z lasu, usłyszeliście potężny ryk - towarzysz, który opuścił was jakiś czas temu, przybył na śnieżnobiałym tygrysie w królewskiej pozie. Za nim siedział ktoś jeszcze - ta osoba mocno trzymała się się klatki piersiowej Astama, żeby nie spać. Pierwszą z waszych myśli było "Kuuuurwa, trzeba było iść w głąb w lasu, też byśmy znaleźli jakąś panienkę w opałach...", jednak ta postać szybko zeszła z tygrysa i przedstawiła się.
- Na imię mam Flutio, Astam wszystko wam wyjaśni. Póki co, zajmę się Brutalem. Zaraz porozmawiamy - mężczyzna zaczął uspokajać tygrysa. Byliście oszołomieni tym wydarzeniem i myśleliście tylko "Czemu on tak wygląda? Jego ojciec się schlał i poszedł do zagrody?".

Astam
Dogoniliście ich, a Flutio powiedział ci krótko.
- Wytłumacz im tę sytuację - i zaczął grać na flecie, żeby uspokoić tygrysa. Brutal wył z rozpaczy.

- Krótko mówiąc; gdy poszedłem pochować małego tygrysa spotkałem jego ojca. To ten na którym aktualnie siedzę. Nic wam nie zrobi, po prostu wyje z rozpaczy za swoją tygrysicą którą to bardzo kochał. Chciał jej zwłoki, chciał je wziąć. Więc niestety nie wiem, czy możecie zabrać je do cyrku. A obok mnie jest Fiutek, poznałem go płacząc nad truchłem syna Brutala. Tak - to jest brutal. Ta tygrysica była jego "kochanką". - Powiedziałem do swoich przyjaciół.

-Aviomarin ... ta trucizna chyba ciągle działa, też to kurwa widzisz?- Powiedziałem pół-głosem do towarzysza.
Upuściłem powoli ciało tygrysicy na ziemię i stanąłem z założonymi rękami oczekując dalszego rozwinięcia sytuacji.

Andromalius, Astam, Geresh
Astam pobieżnie wyjaśnił sytuację, a Geresh przecierał oczy ze zdziwienia. Odstawił ciało tygrysicy na ziemię i czekał na rozwój sytuacji.
- Sprawa wygląda tak... - zaczął Flutio, jednak przerwało mu mruczenie Brutala. Tygrys dał Astamowi sygnał, żeby z niego zszedł, następnie podszedł do ciała swojej wybranki i przymilał się do niej głową. Satyr w tym czasie pałaszował trawę z pobliskiej łąki.
- Ale to dobre... Tam, na szczycie, i po drugiej stronie lasu, nie ma takich specjałów - zajadał się, póki Brutal nie skończył mruczeć.
-No więc... Brutal może pozwolić wam wziąć ciało Leili. Widział wielu poszukiwaczy przygód, którzy polowali na niego w lesie. Jeżeli szef cyrku nie zobaczy jego ciała, lub ciała innego śnieżnego tygrysa, może nadal wysyłać tutaj najemników. A on musi żyć, żeby chronić dzieci jego i Leili. On wie, że tego by chciała... Dzieciaki też mogą być zagrożone. Jednak musicie obiecać, że wymusicie na szefie cyrku otrzymanie ciała, pewnie będziecie musieli za nie zapłacić, ale dam wam równowartość tego, co zapłacicie. To dla nas bardzo ważne - powiedział satyr z poważną miną i trawą w zębach. Czekał na waszą decyzję.

Schodząc z potężnego tygrysa przytaknąłem na jego propozycję.
- To jak chłopaki, pomożemy temu tygrysowi - oznajmiłem w ich stronę.

-Ja jestem za, nie wiem tylko czy mamy wystarczająco grosiwa żeby zrobić zarządcy dobrą ofertę. Może najpierw wpadnijmy do miasta i sprzedajmy co udało nam się zebrać?- Odrzekłem
-Do tego trzeba obmyślić strategię na tego cyrkowca, musi być skory do współpracy

-Cyrkowiec to gbur i zrzęda, więc będzie to zadanie raczej niełatwe - powiedziałem do Geresha -Ale można spróbować, może zadziała stara dobra sztuczka z zastraszaniem?

Andromalius, Astam, Geresh
Brutal i Flutio bardzo się ucieszyli, że zgadzacie się na ten pomysł. Zanim ruszyliście, Flutio powiedział:
- Dziękujemy wam, to wiele dla nas znaczy. Zostawcie jej ciało pod tym drzewem - wskazał na rosły dąb. - Zostawimy tam małą nagrodę dla was. Musimy być bardzo ostrożni, kiedy zwierzęta dowiedzą się o śmierci Króla, rozpocznie się zamieszanie w lesie. Obawiam się jednak, że nie uda wam się wcześniej wstąpić do miasta - przecież musicie przejść przez teren cyrku. Jeżeli wam się poszczęści, uda wam się przejść niezauważonym z tym ciałem, ale szczerze wątpię... Jesteście pewni, że szef nijak was nie wynagrodzi? - zapytał satyr.

- Się zobaczy, co zrobi- Odpowiedziałem Fiuttowi.
- Panowie, a wy co sądzicie o tym? - Odparłem do towarzyszów licząc na to że dowiem się co mamy robić.

-Hmm, wątpię że zobaczymy jedną monetę, ale sukinsyn nie wspominał ani o wściekłych niedźwiedziach ani o mantikorze która prawie mnie zabiła. - Odpowiedziałem satyrowi.
-Zastraszenie to głupi pomysł, jeden zły ruch i mam małego złamany. Moim zdaniem "Niezadowolony pracownik" jest lepszym podejściem, w końcu przecież przynieśliśmy mu białego tygrysa. Jeśli powie że to nie ten to możemy mu zarzucić oszustwo i zażądać ciała jako odszkodowanie, wydaje mi się że na to pójdzie- Odpowiadam po dokładnym przemyśleniu naszej sytuacji.

-Satyrze, przed naszym wyruszeniem, masz może coś co przywróci mi siły? Nie wiem co nas spotka w tym cyrku.- Mówię z nadzieją że w tych jego sakiewkach znajdzie się coś dla mnie.